معنی فن و فن در لغت نامه دهخدا

آوازی که از بینی به هنگام گرفتگی آن و زکام برآید. (فرهنگ فارسی معین). فِن فِن.، - فن و فن کردن. رجوع به این ماده شود

معنی فن و فن در فرهنگ لغت هوشیار

آوازی که از بینی بهنگام گرفتگی آن و حالت زکام برآید

معنی فن و فن در فرهنگ فارسی معین

صدای بینی در حالت گرفتگی و ذکام

معنی فن و فن - جستجوی لغت در جدول جو

فن و فن

لغت نامه دهخدا

فن و فن

فرهنگ لغت هوشیار

فن و فن

فرهنگ فارسی معین

فن وفن

صدایی که هنگام گرفتگی بینی از آن بیرون می آید

فرهنگ فارسی عمید

فن و فن کردن

(دُ بِ هََ زَ دَ)

آواز دادن بینی به هنگام گرفتگی آن و حالت زکام. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

فش و فش

(فِشْ شُ فِ)

فش فش. حکایت آواز شاشیدن. (یادداشت بخط مؤلف). صدای پاشیدن مایعات بر زمین. رجوع به فش فش شود

لغت نامه دهخدا

فن فن

(فِ فِ)

حکایت صوت بینی در حالت زکام. (یادداشت مؤلف). رجوع به فن و فن شود

لغت نامه دهخدا

هن و هن

(هَِ نْ نُ هَِ ن ن)

کنایه از نفس نفس زدن حاصل از خستگی و یا بیماری است

لغت نامه دهخدا

فغ و فغ

(فِغْ غُ فِغ غ)

رجوع به فغفغ کردن شود

لغت نامه دهخدا

فن فن

حکایت صوت بینی در حالت زکام

فرهنگ لغت هوشیار

هن و هن

بزحمت نفس کشیدن بر اثر خستگی و تلاش بسیار

فرهنگ لغت هوشیار

من و من

سخن جویده جویده و تو دماغی تانی و درنگ بسیار در سخن گفتن: (شنوندگان او یعنی سید میران و هما از من منهای نا مفهومش رو هم رفته چیزهایی که باید بفهمند فهمیدند.) (شام. 363)

فرهنگ لغت هوشیار